فاصله استاندارد نیمکت در پارک و اصول اجرایی آن :
فاصله استاندارد نیمکت در پارک ، بر طبق اصول روانشناسی، در حفظ آرامش و راحتی در افراد تاثیر مستقیمی دارد. چنانچه در طراحی و فضاسازی پارک ها، به این اصل مهم توجه ویژه‌ای شود، پارک و فضایی جذاب و روح بخش ایجاد شده و رهگذران بیشتری به سوی آن کشیده خواهند شد.
رهگذر خسته‌ای که بر روی نیمکت پارک احساس خوبی را تجربه کند، مدت زمان بیشتری در آن مکان خواهد ماند و برای دفعات بعدی نیز به آنجا خواهد آمد. عوامل متعددی این حس بی‌نظیر نشستن بر روی نیمکت را بهبود می‌بخشند که رعایت فاصله استاندارد نیمکت در پارک یکی از این اصول می باشد، در ادامه در نظر داریم اطلاعاتی در مورد کلیه نکات ظریف و مهم در مورد فضا سازی و مکان یابی نیمکت پارکی در اختیار شما قرار دهیم.
آیا از تاثیر فاصله استاندارد نیمکت در پارک و سایر مشخصه های نیمکت، بر راحتی بیشتر آن مطلع هستید؟
همان طور که گفته شد، مجموعه ای از عوامل دست به دست هم می‌دهند تا فضای سبز پارک را به محیطی لذت بخش و راحت تبدیل کنند. یکی از مهمترین وسایلی که در این محیط برای رفع خستگی و ایجاد آرامش مورد استفاده قرار می گیرد، نیمکت پارکی می باشد، رعایت فاصله استاندارد نیمکت در پارک، توجه به مکان یابی درست و مشخصات فنی نیمکت پارکی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در ادامه به بررسی اصول استاندارد ساخت و اجرای نیمکت پارکی خواهیم پرداخت:
طول استاندارد نیمکت :
نوع کاربرد نیمکت‌های پارکی، با یک کاناپه راحتی در منزل بسیار متفاوت می باشد، نیمکت های پارک برای استراحت های موقتی طراحی می شوند اما با این وجود باید از راحتی قابل توجهی برخوردار باشند.
در پارکها و فضاهای سبز، اغلب افراد به صورت گروهی به قدم زدن مشغول می شوند، بنابراین طول این نیمکت ها به طور استاندارد حدود 150 سانتی متر در نظر گرفته می شود تا بتواند حداکثر میزبان سه نفر باشد.
ابعاد استاندارد نشیمنگاه و ارتفاع نیمکت :
ابعاد نیمکت پارکی مثل پهنا یا عمق نشیمنگاه در حفظ راحتی افراد بسیار تاثیر گذار می باشد. چنانچه طراح نیمکت پارکی، با رعایت آناتومی بدن، به طراحی نشیمنگاه اقدام کند، نیمکتی بسیار راحت و اصولی تولید خواهد شد. عمق استاندارد برای نشیمنگاه نیمکت بین 30 الی 40 سانتی متر می باشد.
در نیمکت هایی که فاقد تکیه‌گاه هستند، حساسیتی برای اندازه عمق نشیمنگاه وجود ندارد، زیرا فرد با تنظیم جای نشستن خود، در وضعیت ایده‌آل قرار خواهد گرفت. نیمکت های بدون تکیه گاه برای افراد معلول و کهنسال راحت تر هستند چرا که نشستن و برخاستن روی آنها ساده تر می‌باشد.
برای آنکه به ساق و پاشنه پا فشار کمتری وارد شده و کف پا به صورت کامل بر روی زمین قرار گیرد، فاصله بین نشیمنگاه تا زمین را بین 45 الی 50 سانتی متر در نظر می گیرند. در اینجا باز هم در مورد نیمکت های بدون پشتی این فاصله خیلی حساس نبوده و افراد می توانند این فاصله را با نشستن بر روی نیمکت تنظیم کنند.
تکیه گاه استاندارد نیمکت پارکی :
نیمکت های دارای پشتی، برای استراحت و اقامت های طولانی تر مفید هستند. این تکیه‌گاه‌ها امکان لم دادن و رفع خستگی را برای افراد به‌خوبی فراهم می‌آوردند. چنانچه میزان شیب و زاویه پشتی نیمکت با نشیمنگاه آن به درستی رعایت شده و مطابق با حالت کمر و انحنای بدن باشد، امکان نشستن طولانی تری را فراهم می‌کند.
فاصله گذاری استاندارد نیمکتها در پارک :
فاصله بین نیمکت های پارک بر اساس شرایط مختلف، متفاوت می‌باشد. در اماکنی که صندلی‌ها به منظور تماشای منظره‌ای زیبا، مشاهده آب دریاچه یا رقص آب فواره‌ای در پارک جایگذاری می‌شوند، نیمکتها در فواصل نزدیک‌تر به هم قرار داده می‌شوند تا افراد بیشتری امکان مشاهده منظره را داشته باشند.
در محل‌های گذر و راهروهای سنگ‌فرش شده پارکها، فاصله بین نیمکتها باید به اندازه‌ای باشد که امکان آسایش و امنیت بیشتری را برای افراد فراهم آورده و در رفت و آمد خللی ایجاد نکند.
در محوطه‌هایی که به منظور اقامتگاه موقت و به قصد صرف غذا یا استراحت گروهی خانواده‌ها، از نیمکت و میز استفاده می‌شود، فاصله بین نیمکتها باید در حدی باشد که به حریم امن خانواده‌ها آسیب وارد نشده و امنیت و آسایش این افراد به خوبی فراهم شود.
عواملی که به جز فاصله استاندارد نیمکت در پارک، سبب کشش افراد به سمت فضاهای سبز خواهند شد :
در مورد فاصله استاندارد نیمکت در پارک توضیحاتی داده شد اما عوامل دیگری نیز در زیبا‌سازی و افزایش کارایی نیمکت‌های پارک تاثیر‌گذار هستند. از این نیمکتها در اماکنی چون جنگل، پارک، باغ‌وحش، شهربازی و فضای باز سالن‌های همایش، ادارات و سازمان‌ها استفاده می شود.
رعایت اصول مکان‌یابی نیمکتها و در نظر گرفتن نکات ظریف در اجرا، می‌تواند به جذابیت محوطه مورد نظر کمک کرده و افراد بیشتری را به سمت خود بکشاند. در ادامه به بیان اصول مکان‌یابی نیمکت در پارک خواهیم پرداخت. این اصول شامل موارد زیر می‌باشند:
- رعایت فاصله استاندارد نیمکت در پارک
- تعبیه نیمکت‌های پارک در مکانی به دور از عوامل جوی همچون باد. در دامنه‌های کوه و در جایی‌که باد شدید می‌وزد، قرار دادن نیمکت‌های پارکی چندان عاقلانه به‌نظر نمی‌رسد.
- نوع چیدمان نیمکت‌های پارک نیز بسیار مهم بوده و موقعیت قرارگیری آنها باید به گونه‌ای باشد که ظاهری شلوغ و به‌هم‌ریخته در پارک ایجاد نکند.
- در راهروها و معابر پر تردد و باریک در پارکها، نیمکتها به‌گونه‌ای قرار داده می‌شوند که اختلالی در رفت و آمد پیش نیامده و از لحاظ بصری نیز زیبایی خود را حفظ کند.
- قرار گرفتن نیمکت‌های پارک در مقابل یکدیگر، چندان خوشایند نیست، بهتر است افرادی که در حال استراحت هستند از مناظر لذت ببرند نه از نیمکت های پر.
- نیمکت‌های پارکی باید متنوع چیده شوند، به‌گونه‌ای که هم امکان نشستن در سایه برای افراد فراهم شود و هم در آفتاب.
- انتخاب جنس نیمکت پارکی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. در مناطق مرطوب و پربارش استفاده از نیمکت‌های پارکی چوبی مناسب نبوده و نیمکت‌های سنگی یا بتنی مقاومت و دوام بالاتری دارند. در مناطق گرمسیر که دمای هوای بالایی دارند، استفاده از نیمکت‌های فلزی که در مجاورت نور خورشید بسیار داغ می‌شوند، امکان‌پذیر نمی‌باشد.
- انتخاب مدل نیمکت، باید مطابق با نوع کاربرد و محیطی که در آن قرار می‌گیرد، انتخاب شود. در پارکها و محوطه‌های مربوط به افراد سالمند، سال‌خورده یا معلول، وجود نیمکت‌های بدون تکیه‌گاه کاربرد بیشتری دارد. در پارک‌های کودک، از نیمکت‌هایی با ارتفاع کمتر، رنگ‌آمیزی شادتر و با جنس نرم و بدون لبه تیز استفاده می‌شود.
یک فضای سبز یا مکان محوطه سازی شده، چنان شرایطی را برای نشستن فراهم می‌آورد که به همه افراد و با هر گروه سنی فرصت ماندن، استراحت کردن و نشستن را بدهد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.